Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

mare horrescit C

  • 1 horresco

    horrēsco, horruī, —, ere [inchoat. к horreo ]
    1) начинать дрожать, содрогаться, пугаться, ужасаться (h. mortem St)
    horresco refĕrens V — мне становится страшно, когда я рассказываю (об этом)
    2) щетиниться ( ensibus strictis V); становиться дыбом ( horrescit coma SenT)
    4) делаться страшным, становиться ужасным, бушевать (horrescit tempestas Sil)
    5) вздыматься, волноваться ( mare horrescit C)

    Латинско-русский словарь > horresco

  • 2 horresco

    horresco, horrŭi, 3, v. inch. n. and a. [horreo], to rise on end, stand erect, to bristle up, grow rough.
    I.
    Lit. (mostly poet.; cf.

    horreo): rettulit ille gradus horrueruntque comae,

    Ov. F. 2, 502:

    tum segetes altae campique natantes Lenibus horrescunt flabris,

    Verg. G. 3, 199:

    bracchia coeperunt nigris horrescere villis,

    Ov. M. 2, 478; cf.:

    setis horrescere coepi,

    id. ib. 14, 279: horrescit telis exercitus asper utrimque, Enn. ap. Macr. S. 6, 4 (Ann. v. 385 Vahl.); cf.:

    arma rigent, horrescunt tela,

    id. ib. (Trag. v. 177 ib.):

    mollis horrescit coma,

    Sen. Agam. 711: horrescit mare, becomes ruffled, rough, Varr. ap. Non. 423, 7:

    ut ille qui navigat, cum subito mare coepit horrescere,

    Cic. Fragm. ib. 4 (Rep. 1, 40 Mos.).—
    II.
    Transf.
    A.
    To fall a shaking, trembling:

    (puella) Horruit, ut steriles, agitat quas ventus, aristae,

    Ov. A. A. 1, 553.—
    2.
    In partic., to begin to shake, shudder, or tremble for fear, to become frightened, terrified (class.).
    (α).
    Absol.:

    horresco misera, mentio quoties fit partionis,

    Plaut. Truc. 1, 2, 93; cf. id. As. 4, 1, 4; Ter. Ad. 4, 4, 23:

    quin etiam ferae, sibi injecto terrore mortis, horrescunt,

    Cic. Fin. 5, 11, 31:

    horresco referens,

    Verg. A. 2, 204:

    horrescit visu subito,

    id. ib. 6, 710; 12, 453. —
    (β).
    With acc.:

    dum procellas Cautus horrescis,

    Hor. C. 2, 10, 3:

    morsus futuros,

    Verg. A. 3, 394:

    nullos visus,

    Val. Fl. 6, 453:

    mortem,

    Stat. Th. 3, 70.—
    (γ).
    With inf.:

    horrescit animus omnia recensere,

    Amm. 29, 3, 9.—
    B.
    To grow fearful, terrible, dreadful (very rare):

    in terra quoque ut horrescant (fulmina),

    Lucr. 6, 261:

    subitis horrescit turbida nimbis Tempestas,

    Sil. 1, 134.

    Lewis & Short latin dictionary > horresco

  • 3 horresco

    horrēsco, horruī, ere (Inchoat. v. horreo), von etw. rauh-, uneben werden; dah. I) v. etw. starren, 1) eig.: brachia horrescunt villis, Ov.: h. setis, Ov.: seges (i.e. acies) horrescit ensibus strictis, Verg.: horrescit telis exercitus, Enn. ann. 393. – vom Meere, mare coepit horrescere, aufzuwallen, Cic. fr.: u. so poet., v. der wogenden Saat, segetes altae campique natantes lenibus horrescunt flabris, wogen auf und nieder, Verg.: vom Wetter, quaenam subitis horrescit (braust auf) turbida nimbis tempestas, Sil. – 2) übtr., emporstarren, sich emporsträuben, mollis horrescit coma, Sen. Agam. 711 (749). – II) vor Furcht, Schrecken, Staunen usw. zusammenfahren, a) intr. schauern, schaudern, zittern, von Menschen u. Tieren, Ter., Cic. u.a.: animi horrescit, Pacuv. 294. – b) tr.: α) vor etwas schaudern, zittern, h. morsus futuros, Verg.: h. mortem, Stat. – m. folg. Infin., quod sacrificium nemo vir adspicere non horruit, Cic. de har. resp. 37: horrescit animus omnia recensere, Amm. – β) mit tiefem Staunen-, mit Verwunderung wahrnehmen, quem ter ovantem Iuppiter horruerat, Petron. poët. 123. v. 240 sq.

    lateinisch-deutsches > horresco

  • 4 horresco

    horrēsco, horruī, ere (Inchoat. v. horreo), von etw. rauh-, uneben werden; dah. I) v. etw. starren, 1) eig.: brachia horrescunt villis, Ov.: h. setis, Ov.: seges (i.e. acies) horrescit ensibus strictis, Verg.: horrescit telis exercitus, Enn. ann. 393. – vom Meere, mare coepit horrescere, aufzuwallen, Cic. fr.: u. so poet., v. der wogenden Saat, segetes altae campique natantes lenibus horrescunt flabris, wogen auf und nieder, Verg.: vom Wetter, quaenam subitis horrescit (braust auf) turbida nimbis tempestas, Sil. – 2) übtr., emporstarren, sich emporsträuben, mollis horrescit coma, Sen. Agam. 711 (749). – II) vor Furcht, Schrecken, Staunen usw. zusammenfahren, a) intr. schauern, schaudern, zittern, von Menschen u. Tieren, Ter., Cic. u.a.: animi horrescit, Pacuv. 294. – b) tr.: α) vor etwas schaudern, zittern, h. morsus futuros, Verg.: h. mortem, Stat. – m. folg. Infin., quod sacrificium nemo vir adspicere non horruit, Cic. de har. resp. 37: horrescit animus omnia recensere, Amm. – β) mit tiefem Staunen-, mit Verwunderung wahrnehmen, quem ter ovantem Iuppiter horruerat, Petron. poët. 123. v. 240 sq.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > horresco

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»